Ruud. Een jaar later.

Het is vandaag een jaar geleden dat Ruud Habets is gestorven. Dat was een heel onwerkelijke dag. En nu zitten we in een andere onwerkelijke werkelijkheid. Vorige week ben ik mijn bureaustoel en beeldscherm gaan ophalen en heb ik even stil gestaan bij het portret van Ruud. Als we er vandaag waren, stond er vast weer een bloemetje bij zijn foto. Nu niet.

Opdat wij hem nooit vergeten… hieronder mijn toespraak die ik op basis van gesprekken met collega’s uit mocht spreken namens Zuyd tijdens zijn uitvaart op de natuurbegraafplaats Eygelshof.

De vlaggen bij Zuyd hangen halfstok. Voor Ruud die zo plotseling is overleden. De Zuyd gemeenschap is in shock. Het confronteert ons pijnlijk met de kwetsbaarheid van het leven.

Ongelooflijk hoeveel mensen al naar ons, de directe collega’s van Ruud, hebben gereageerd. Velen benoemen zijn zachtaardigheid, zijn rustige en bescheiden karakter. Altijd begripvol. Altijd goede zin. Een collega omschreef hem als een koempel, die leefde en zorgde voor de jeugd, ons Limburg en ons allemaal, die een fijne sfeer creëerde.

Zo heeft elke collega een herinnering met Ruud. De een memoreert de verjaardagen die zij begin september samen vierden in de ICT-gang. Bij een ander kwam Ruud’s adviesvragen over muziekinstallaties boven drijven. Weer een andere collega zei dat zijn denken af en toe door Ruud werd gereset, vanwege zijn hele praktische oplossingen bij complexe vraagstukken. En weer een ander dacht aan het stopcontactenblok dat hij kwam brengen toen zij na een hersteloperatie in een verzorgingshuis was. Een docent van de HBO-V herinnerde hem nog als student Verpleegkunde.

Veel mensen zullen zijn vriendelijke groet ‘s ochtends missen. Zijn kantoor is op een kruispunt van gangen en de deur stond, zeker ’s ochtends, al vroeg open. Soms liep ik groetend voorbij, andere keer bleef ik even staan om wat dingen te bespreken rondom ons werk.

Ruud begon in 2004 bij Zuyd als applicatiebeheerder voor een aantal faculteiten. In april 2011 nam hij samen met Marianne het functioneel beheer stokje van de digitale leeromgeving van mij over. In zijn sollicitatiebrief schreef hij destijds: “Het palet aan kleuren waar ik dagelijks mee schilder, geeft mij voldoende mogelijkheden om functioneel beheer vorm en inhoud te geven”. En dat klopte precies. Ruud had zowel ict-kennis als goede sociale vaardigheden die nodig zijn voor de vele contacten met (soms lastige) adviseurs en docenten. Hij was iemand waarop je kon terugvallen als je het niet meer wist en altijd kalm bleef: “rustig maar het komt goed”. In die jaren had ik veel contact met hem. We zaten naast elkaar in dezelfde gang. Door allerlei veranderingen verplaatste mijn werkplek steeds verder van hem af, maar we kwamen regelmatig bij elkaar over de vloer. We zouden binnenkort zelfs dezelfde ruimte gaan delen ….

De afgelopen 2 jaar hebben we met een aantal collega’s intensief gewerkt aan de implementatie van  een nieuwe digitale leeromgeving. Samen met Marianne was hij als functioneel beheerder van dit nieuwe systeem een zeer belangrijke speler van dit veranderingsproces. Vanaf dag 1 heeft hij zich verdiept in het nieuwe systeem en voor een belangrijk deel is het juist aan Ruud te danken dat deze implementatie soepel is verlopen.

Maar Ruud, we waren nog niet klaar …

Ruud was beheerder van meerdere systemen en hiervoor ging hij vaker naar landelijke en internationale bijeenkomsten. Samen met Marianne heeft hij ook een paar buitenlandse reizen gemaakt. Naar Antwerpen, Liverpool, Milaan. In Milaan was Anja er ook een paar dagen bij. Ruud wist de weg terug naar het hotel altijd te vinden, maar wel, naar later bleek, met een hele grote omweg. Naar Dublin is hij zonder Marianne geweest, prompt raakte hij daar zijn pinpas kwijt.

Ook in deze netwerken is geschrokken gereageerd op het plotseling overlijden van Ruud. Wij kregen te horen dat Ruud zo toegankelijk was, altijd bereid was zijn kennis over de systemen te delen in zijn “soms niet zo goed verstaanbare gezellige vriendelijke Limburgse tongval”. Hij zou gisteren in Manchester spreken over de ervaringen van Zuyd met onze nieuwe digitale leeromgeving. Ruud vond het helemaal niet spannend, wel handig dat hij vlak voor de lunch was ingepland. Dan konden er niet veel vragen gesteld worden. Typisch humor van Ruud.

Ruud was binnen Zuyd met zijn grapjes een graag geziene collega. Hij was altijd bereid om ons uit de brand te helpen. Ook als dat soms buiten de procedures om ging. Vanaf ’s ochtends heel vroeg, ja zelfs in het weekend kon je op hem rekenen, alles om het onderwijs door te laten gaan.

Een betrokken collega, die niet gemist kan worden. Niet door ons. Zeker niet door zijn vrouw, dochter, vader, alle familieleden en vrienden en de vele verenigingen waar hij lid van was. Er is een koempel minder maar een goed mens blijft altijd leven. Mogen wij allen kracht vinden in de vele goede herinneringen aan Ruud en dat de liefde en genegenheid voor hem ons draagt om verder te gaan.

 

Uitgelichte afbeelding van OpenClipart-Vectors via Pixabay