Kennis delen gaat niet vanzelf

Vorige week werd ik geïnterviewd door studenten SBE van Maastricht University. Als masterproject doen zij onderzoek naar ‘knowledge sharing and learning communities’ bij Zuyd. Mijn stokpaardje 🙂

Hoe vaak heb ik in mijn werk niet gehoord “we moeten meer kennis delen”. Helaas is dat niet zo gemakkelijk en vanzelfsprekend. Kennis delen gaat niet vanzelf. Deze aanname wordt nog steeds gemaakt zo las ik in de blogpost “Onze medewerkers zitten niet te wachten op het delen van kennis” die Menno Lanting publiceerde in zijn Nieuwsbrief.  Menno vertelt over een directie van een grote organisatie die na een lang en duur implementatie van een kennisdelings- en samenwerkingsplatform concludeert dat de medewerkers het niet gebruiken. Menno werd gevraagd te onderzoeken waar dit aan lag. Na een reeks interviews was zijn constatering:

• medewerkers begrepen niet waar het platform hen ging helpen in de dagelijkse praktijk. Ze hadden nog steeds dezelfde vergaderingen, projectoverzichten in Excel, papieren memo’s, etc.
• het management gebruikte de de nieuwe digitale tools zelf niet.
• veel medewerkers wisten niet welke kennis ze moesten delen
• er was weinig tot geen regie op het platform. Niemand die mensen uitnodigde om rond een bepaald thema hun kennis te delen; niemand die zich bekommerde over de overstijgende structuur van het geheel.

Al vaker heb ik geblogd over kennis delen, zoals ‘Kennis delen is het nieuwe hebben‘. Ik heb zelfs mijn masteronderzoek van MLI gewijd aan het kennis delen, specifiek met behulp van social media tools.

Als informatieprofessional was ik vanaf de begintijd van social media erg enthousiast over de mogelijkheden die deze tools  boden om informatie en kennis te delen. Ik blogde en twitterde veel. Inmiddels is mijn liefde voor met name Twitter tanend. Te veel argwaan en fanatisme. Te veel negativiteit. Te weinig respect. Te weinig reacties. De laatste tijd heb ik al regelmatig op het punt gestaan mijn Twitteraccount te deleten, maar voorlopig blijf ik met een eigen privélijstje daar nog even in mijn eigen bubbel. Het is nu vooral op LinkedIn waar ik mijn kennis deel. En via mijn blogs natuurlijk. Niet meer zo frequent en fanatiek als een jaar of 5 geleden, maar de liefde voor het schrijven en kennis delen blijft. Ik ben intrinsiek gemotiveerd om kennis te delen. Dat geldt niet voor iedereen, die hebben daar een steuntje in de rug bij nodig.

Met al die kennis en ervaringen zijn onderstaande punten voor mij nodig om succesvol kennis te delen.

Kennismanagement

Indien de organisatie belang hecht aan kennis delen dan is het volgens Weggeman belangrijk dat het management een cultuur creëert waarin het delen van kennis gestimuleerd wordt. Daarbij is creëren van vertrouwen en het stimuleren van de juiste houding om kennis te accepteren en te gebruiken een voorwaarde. Hij zegt ook dat het realiseren van een kennisdeelcultuur een langdurig proces is. Het valt niet uit te besteden aan een stafafdeling, de kenniswerkers moeten zelf hun kennis op de juiste manier toevoegen.

Zie mijn blog over de 21-century worker.

Open

Kennis hoort volgens mij geen macht te zijn. Open delen (zonder organisatorische grenzen) waar je mee bezig bent, zodat andere van je kunnen leren en jij van anderen hoort bij mijn professionele identiteit. Ik heb het al eens benoemd als volgbaar werken.

“Working out loud is working in an open, generous, connected way so you can build a purposeful network, become more effective, and access more opportunities.” Bron

Bij open kennis delen hoort voor mij ook dat jel je publicaties deelt onder een CC licentie. Immers alles wat ik deel is contextgebonden. Niets is volgens mij 1 op 1 te kopiëren. En wat dan nog, als ze het doen. Ik word betaald met publiek geld.

Alsof kennis delen wel vanzelf zou gaan…., concludeert Menno Lanting. Nee inderdaad, ‘kennis delen’ is een werkwoord, zeg ik altijd. Het gaat inderdaad niet vanzelf.

Uitgelichte afbeelding van Onbekend – delcampe.net, Publiek domein