Eind 2015 heb ik het boek Neem een geit van Claudia de Breij gelezen. Hierin gaat zij op zoek naar levenslessen bij oudere wijze mannen en vrouwen. Veel wijsheden komen overeen de tien levenslessen van René Gudde, Denker des Vaderlands die dat zelfde jaar overleden is.
Deze levenslessen waarover ik vier jaar geleden op de vooravond van het nieuwe jaar geblogd heb, wil ik op Love2Share nogmaals herhalen, als reminder voor mezelf 🙂
Zijn eerste levensles is ‘ga vooral te rade bij anderen’, je hoeft niet alles alleen te doen in het leven
Door de mensen om mij heen geniet ik van het leven, heb ik de veerkracht om weer overeind te krabbelen en door te gaan. En of het nu gaat om mijn professionele of privé-leven het draait allemaal om relaties en hoe we onderling communiceren en interacteren. Of dat nu is tussen ouders en kinderen, tussen broers en zussen, tussen collega’s in een team, met je leidinggevende, met je online connecties.
Ik zoek, worstel en twijfel. Maar twijfel niet niet lang, zegt Gudde, je leert er niks van. Leer omgaan met je teleurstellingen. Van weerstand knap je op. Geef vertrouwen. Maar blijf trouw aan jezelf. En wees ook mild voor anderen, maar ook voor je zelf. Je bent niet altijd aardig of je kunt niet altijd begripvol zijn. Je kunt anderen niet veranderen. Je hebt alleen invloed op je eigen gedrag.
Het is zoals The Scene zingt in Rode aarde:
Vergeet niet wie je bent is wie je altijd bent geweest ……
(en verzoen je daarmee)
Sta open en nieuwsgierig in het leven, is een andere levensles die me op het lijf geschreven is. Zo heb ik het afgelopen jaar proberen te leven en zo ga ik verder. Doe de moeite om iemand persoonlijk een kaartje schrijven met daarin wat je denkt of voelt, zo lees ik in het boek van Claudia de Breij. Dat is iets wat ik al op jonge leeftijd geleerd heb van een nog steeds hele dierbare vriendin. En hoewel kaarten schrijven niet echt meer in is (ook ik vervang kerst- en verjaardagskaarten vaker door online felicitaties), op momenten die er toe doen, schrijf ik. Naar anderen en voor mezelf.
Als je schrijft (zeker mijn online schrijfsels) dan ben je kwetsbaar. Mensen vinden iets van je. Dat vind ik soms lastig. Maar zoals Claudia haar boek eindigt: Wees niet bang. Wees blij. Leef.
Vraagje? Hoe meet jij jouw jaar?
Deze zomer heb ik mijn guilty pleasure serie Glee op Netflix gebingewatcht. Hierin hoorde ik het liedje ‘Five hundred twenty-five thousand six hundred minutes’, een mooi nummer zo voor het eind van een jaar.
Ja, hoe meet ik mijn jaar dan? …..
In daylights, in sunsets
In midnights, in cups of coffee
In inches, in miles
In laughter, in strife
…….
In truths that she learned
Or in times that he cried
In bridges he burned
Or the way that she died
Je kunt je jaar inderdaad op verschillende manieren meten. Terugkijkend op 2019 is was het thema dit jaar: verandering en verlies. En zoals ik in mijn kernwaarden op dit nieuwe blog heb geschreven: Alles waar je je aan verbindt moet je op enig moment weer afscheid van nemen. Elk mens heeft andere hechtingspatronen. Dat heeft te maken met opvoeding en ervaringen. Ik had daar wat tijd voor nodig …
Het meest ingrijpende was het plotseling overlijden van mijn collega Ruud. Als team hebben we op een goede manier afscheid van hem genomen. Hij heeft nog steeds een plekje op onze kamer.
Ook privé waren er veranderingen. De kinderen staan nu echt definitief allemaal op eigen benen. Supertrots op hen alle drie. Maar ja, ook veranderingen.
En op een of andere manier komt de negativiteit via (social) media steeds harder bij mij binnen. Mensen lijken meer aan zichzelf te denken, ik voel steeds minder saamhorigheid. Ook het feit dat (het lijkt of) ouderen in mijn omgeving meer eenzaam zijn. En dat meer mensen om mij heen ziek zijn, of door depressieve klachten niet meer kunnen werken. Ik maak me om veel mensen zorgen.
En dan is het ook al weer 5 jaar geleden dat ik in deze tijd van het jaar afscheid moest nemen van mijn moeder ….
Nou lijkt het of 2019 alleen maar kommer en kwel was. Ik wil mijn jaar zeker niet meten in het aantal tranen, of slapeloze nachten. Ik denk aan de vele mooie en fijne momenten met mijn gezin, met familie, vrienden en bevriende collega’s.
Remember a year in the life of friends
Measure your life in love
Ik meet mijn jaar in vele liefdevolle momenten. Ik ben dankbaar voor de vele dierbaren (familie, vrienden en collega’s) die mij vertrouwen en veiligheid boden maar mij ook uitdaagden een volgende stap te zetten in mijn persoonlijke groei. Dank aan jullie die mij lieten lachen dit jaar 🙂
Een gooje roetsj!
Voor 2020 wens ik jullie 525.600 mooie minuten (en nog een paar mooie duizend minuten meer vanwege het schikkeljaar!)
Dikke poen!
Judith
Love 2 share 