Wat doet dit nou met jou? #intijdenvancorona -3-

Wat doet dit nou met jou? Deze vraag werd me deze week gesteld. Tsja … ik sta er dubbel in. Ik zie kansen en die pak ik ook. En toch knaagt er wat….

Inmiddels ben ik twaalf jaar bezig met onderwijs en ict, en vraag ik al jaren om aandacht voor docentprofessionalisering op het gebied van digitale didactiek. Met wisselend succes. Tussen 2009-2011 waren hoogtijdagen toen we met ZuydPLEIN bezig waren met leren en innoveren. Daarna was er in 2017/2018  weer even aandacht met het lectoraat Technologie-Ondersteund Leren en de aanbesteding van de digitale leeromgeving. Vervolgens werd het weer stil.

In de versnelling

Tot nu …  crisistijd.  In een mum van tijd iedereen om. Laat ik voorop stellen dat ik ontzettend veel respect heb voor al mijn collega’s die zo veel tijd en energie besteden aan het omzetten van hun f2f lessen naar online. Alle lof. En ik help hen heel graag daar mee verder. Ik doe voor hen nu ook weer mijn stinkende best. De laatste drie weken ben ik voornamelijk bezig geweest met afstemmen, handleidingen schrijven en deze te communiceren. Ik krijg van alle kanten waardering voor hetgeen ik doe. En dat is echt heel fijn om te ontvangen. De saamhorigheid is groot.

En toch knaagt er wat. Waarom kan het nu wel? Waarom zat ik de afgelopen jaar in de ‘wachtstand’? Waarom had ik het gevoel een zeur te zijn als ik ook maar weer eens het belang van digitale didactiek onder de aandacht bracht. Waarom krimpt ons team al sinds 2011 in fte? Alles wat niet geregeld was krijgen we nu als een boomerang terug. Ik kan wel zeggen “zie je wel”, maar daar schiet ik niks mee op. Deze situatie had ik natuurlijk ook nooit kunnen voorzien. Niemand niet. Dus roeien we verder met de riemen die we hebben. En we doen helemaal nog niet zo gek met ons klein clubje.

Ik hoop zoals Marijke Kral (HAN) lector Leren met ict in een interview zegt dat dit “een krachtige impuls zal geven aan de diverse digitaliserings- en versnellingsagenda’s. Maar er is deze dagen niet de tijd om doordacht met digitalisering aan de slag te gaan, ieder doet wat-ie kan. De hoop is dat we daar straks van leren, als er weer tijd is om te reflecteren.“

Bomen en bos

Als social media fan heb ik al jaren een groot netwerk. En zij steunen mij nu ook weer geweldig. Ik ben blij met alle prachtige voorbeelden van andere hogescholen, universiteiten en mbo’s. Ik maak er dankbaar gebruik van. Hoewel het zelfs voor mij  nu veel is om bij te houden. Gelukkig heeft SURF een mooi overzichtje gemaakt. Onze corona-updates staan er dan wel niet bij, maar die zijn er wel hoor 🙂

Ik vind het onze/mijn taak om alles in Zuyd-context te plaatsen. Immers niet alle tools met de leuke toeters en bellen staan tot de beschikking van onze docenten en onderzoekers. Er worden vooral nu prachtige voorbeelden van Teams gedeeld. Ja, met Teams kan heel veel, maar het is niet onze digitale leeromgeving, dat is Moodle. Het blog ‘Tips voor docenten bij de selectie van tools voor online onderwijs’ van Wilfred Rubens heb ik daarom ook in de Zuyd-context geplaatst.

Rust

Wat een saamhorigheid. Geweldig om te ervaren. Na de eerste hectische weken waarin iedereen in de actie stand stond om het onderwijs ‘gewoon’ door te laten gaan tot 6 april, hoor ik nu ook andere geluiden. Inmiddels is besloten dat het onderwijs tot 1 juni online aangeboden wordt. In dit tempo houden we dat niet vol. En daarnaast lopen we volgens Marijke Kral (in eerder genoemd interview) het risico dat als je “te gehaast te werk gaat ingezette ict-middelen niet passen bij de leerdoelen of niet aanslaan bij de doelgroep. Houden we vast aan het laten doorgaan van al het onderwijs en (summatieve) toetsen, dan betalen we wellicht daarvoor de prijs dat sommige leerdoelen niet uit de verf komen”. Wilfred Rubens blogt nav een bijdrage van Anya Kamenetz over ‘ad hoc-didactiek‘ en “hoe belangrijk de pedagogische taak van docenten is, juist ook nu. Verder is het inderdaad belangrijk om je te realiseren dat de wijze waarop we nu online leren vormgeven niet representatief is voor de vormgeving van online en blended learning”.

Zelf merk ik dat ik al die videoconferenties ontzettend vermoeiend vind. Dat geldt uiteraard ook voor docenten die online lessen moeten verzorgen en studenten die deze moeten volgen. Het ‘volgens rooster’ les te blijven geven is volgens velen onhoudbaar. Online onderwijs vraagt andere didactiek. Het bedenken van andere online didactische werkvormen kost tijd. De eerste branden zijn geblust. Laten we rust creëren, nu deze situatie nog 2 maanden voortduurt. En “blijf bij de essentie en breng focus aan”, zoals de auteurs van Wijze Lessen bepleiten in hun bijdrage op ScienceGuide.

Keep calm and fucking think for yourself*

“We stellen momenteel veel te hoge eisen aan onszelf”, schrijft Japke-d in haar hilarische column in NRC. Daarom besluit ik elke corona-update op digitaledidactiek.zuyd.nl met de wijze woorden van Fleur Prinsen, lector Digitale Didactiek van Hogeschool Rotterdam:

En onthoud: Goed online (blended) onderwijs ontwerpen kost tijd en ervaring. Wanneer we handelen in een noodsituatie moeten we elkaar niet te hoge verwachtingen opleggen; wees ook meelevend naar jezelf toe!

*)bron

Game-changer?

Of er iets gaat veranderen na de crisis? Ik weet het niet. Deze crisis zet wel belangrijke waardes in perspectief. Ineens zijn de beroepen die behoren tot de categorie ‘onderhoud’ cruciaal geworden, schrijft Lynn Berger in De Correspondent. “Onderhoudswerk is werk dat ervoor zorgt dat een samenleving en een economie kunnen functioneren – omdat zieke mensen genezen, kleine kinderen langzaam maar zeker in arbeidspotentieel veranderen, ouders naar hun werk kunnen, de straten schoon blijven en de afvalcontainers worden geleegd”. Of deze crisis maakt dat aandacht voor deze cruciale beroepen blijft? Of online onderwijs blijft en we samen met contactonderwijs nu echt werk gaan maken van ‘blended onderwijs’? Ik hoop het. Ergens in me blijft dat stemmetje zeggen ‘ervaringen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst’.

Dankbaar

En verder doen deze bizarre tijden met me zoals dat bij zovelen doet. We maken een pas op de plaats. En als ik binnen kan blijven om deze pandemie zoveel mogelijk te beperken, dan is dat een kleine moeite. Alhoewel anderhalve meter afstand houden, zeker tot onze kinderen, onnatuurlijk voelt. In mijn directe omgeving is nog niemand besmet. Mijn vader en schoonmoeder maken het goed. Ik ben dankbaar dat ik in Nederland woon met de goede gezondheidszorg en goede sociale voorzieningen. Bij ons gelukkig geen toestanden als in India of Zuid-Afrika. Geen gekke president als Bolsonaro of Trump. Dus maken we er het beste van. Zowel thuis als op het werk. En zorgen we wat beter voor elkaar.

En zoals Brigitte Kaandorp zingt: Het komt allemaal wel weer goed!

 

“emergency online teaching” mode

update 30 maart

Vlak nadat ik dit blog gepubliceerd had las ik op LinkedIn een bijdrage van Alexandra Mihai in The Educationalist ‘Going online? What universities should do next’, dat naadloos aansloot bij wat ik geblogd had. Om het niet te vergeten een paar citaten hieronder toegevoegd:

• Especially in the educational process, teaching online has often been perceived as less serious than face-to-face teaching, resulting in a small number of adopters among teachers, often those who already had an interest in teaching and wanted to experiment with different modes.
• In an instant, online learning- the “black sheep”- becomes the only way to safeguard “instructional continuity”. Even with a high level of emergency mobilisation, it is clear that this situation leaves both teachers and students largely unprepared, with many of them having never taught or attended an online course before and in (too) many cases with very few resources at their disposal to learn on the go. This also puts a lot of extra pressure on the existing support structures.
• All of a sudden technology is no longer a “nice to have”, but pretty much the only thing we have to maintain contact with students and with colleagues.
• After the crisis:
  • This involves serious investment both into infrastructure and into support structures. Whatever form these structures take, the idea is to have interdisciplinary teams including teaching staff, administration, instructional/ learning designers and IT staff working together on a regular basis.
  • In order to effectively integrate technology in their courses, teachers also need specialised training on learning design
• A lot of this will depend on how universities will react during and after this crisis. Will we see Higher Education institutions finally engaging with the digital age in a strategic, responsible manner, making sure technology is not just an “emergency tool kit” but an essential ingredient connecting the academic community?