Carpe diem

Carpe diem. Seize the day. Pluk de dag.

Ik kon, toen ik het blogbericht Doen na mijn pensioen op 4 februari publiceerde, niet weten dat mijn wereld er een paar dagen later heel anders uit zou zien. Mijn leven en mijn voorbereidingen op mijn pensioen kregen een andere kleur.

40 jaar!

Het hbo waar ik de afgelopen 40 jaar heb gewerkt, is ingrijpend veranderd. Waar ik begon op een kleine vakopleiding, eindig ik op een grote fusiehogeschool. De onderwijsorganisatie is veranderd omdat de maatschappij is veranderd. De neoliberale presentatiegerichte ideologie domineert. Wantrouwen, verantwoordelijkheden afschuiven en elkaar beschuldigen vieren hoogtij. Dit dringt door in het onderwijs en op de werkvloer. Het onderwijs verzakelijkt. Terwijl m.i. onderwijs draait om gemeenschapszin en dialoog. De VUCA-wereld is verder weg dan ooit.

Ik heb me laatste jaren teruggetrokken uit het onderwijsgesprek. Waar ik de meeste jaren heel gedreven, enthousiast voor innovaties, en als verbinder bekend stond binnen Zuyd, ben ik het verschil proberen te maken in de kleine ruimte. Doen waar ik blij van werd, docenten en studenten een stapje verder helpen.

Coronatijd was voor mij, zoals voor velen een kantelpunt. Het eerste half jaar hadden we het hartstikke druk met docenten en studenten helpen met online onderwijs. We waren echt nodig. Zuyd vond dat er meer nodig was, daarom werden blended learning adviseurs aangetrokken. Buiten kijf staat dat deze collega’s capabel zijn en zeer door mij gewaardeerd worden. De wervingsprocedure verdient geen schoonheidsprijs. Ik voelde mij gepasseerd en aan de kant geschoven. Na zo vaak veerkrachtig zijn geweest (we zijn als ICT&O adviseurs veel van hot naar her geschoven) knapte de veer. Mijn vertrouwen was geschaad. Ik trok mij terug achter mijn laptop op mijn studeerkamertje. In januari 2024 nam ik het definitieve besluit: ik stop per september 2025 met werken bij Zuyd.

Ongeveer een jaar geleden heb ik mijn leidinggevende verteld over mijn voorgenomen besluit. Dit laatste jaar heb ik in stapjes afscheid genomen, opgeruimd en overgedragen. Aan de kantlijn zie ik het team Onderwijs, Leren en Innoveren met hele enthousiaste jonge mensen die net zo gedreven als ik de nieuwe ontwikkelingen omarmen. En aan de slag zijn met thema’s waar ik ook al die jaren mee bezig ben geweest als open leermaterialen, docentprofessionalisering, onderwijs ontwerpen, ondersteuningsstructuren. Ik wilde van alles veranderen. Ik zag zoveel kansen en mogelijkheden. Zo gemakkelijk is het niet, weet ik nu. De praktijk is weerbarstig en papier is geduldig. Ik hoop dat mijn collega’s oog hebben voor de menselijke maat. Ik wens hen vooral veel werkplezier toe. Ze zullen, net zoals ik, hun stinkende best doen om Zuyd een stapje vooruit te helpen.

Ach, we zijn allemaal passanten voor een korte of iets langere tijd.

Raar hoor om terug te kijken op 40 jaar. Het klinkt zo veel. Het is ook veel. Maar zo voelt het niet. Het is voorbij gevlogen. Ik koester de mooie en fijne  herinneringen.

Andere kleur

Ik schreef in mijn inleiding al dat mijn prepensioen een andere kleur heeft gekregen. Op 7 februari kreeg onze dochter van 30 te horen dat ze een agressieve snelgroeiende tumor in haar borst heeft. Onze wereld stond op zijn kop. Werk is dan zo relatief. Ik kreeg alle ruimte om de laatste maanden te werken zoals mij dat het beste paste. Dat was heel fijn. Ik kon er voor haar zijn als zij of ik dat wilde. We zijn nu 5 maanden verder. Ze zit nog midden in de behandeling, gelukkig slaat de chemotherapie aan. Ik ben ontzettend trots op onze stoere, dappere, strijdvaardige meid. De eerste maanden van mijn prepensioen staan zeker nog in het teken van haar herstel. Daarna zien we wel weer. Niet te ver vooruitkijken. Leven in het moment. Pluk de dag!

Laatste blog

Ik heb het afgelopen studiejaar teruggeblikt op mijn derde levensfase. Of ik nog blijf bloggen weet ik nog niet. Ik heb altijd met veel plezier over mijn werk geschreven. Om iedereen die het wilde weten te informeren over nieuwe ontwikkelingen. Ik had het ook nodig als mijn buitenboordbrein en om te reflecteren op mijn werk. Daar komt nu een eind aan. Of er nog andere thema’s komen waarover ik wil bloggen weet ik nog niet. Misschien. Misschien ook niet.

Dank Dank

Dank dank beste lieve collega’s, concullega en andere belangstellenden voor het lezen en het soms reageren op mijn blogberichten. Wie weet tot ooit!